محمد حسین اسلام پناه

استاد محمدحسین اسلام‌پناه، پیش‌کسوت نامدار صحافی سنتی و صنایع‌دستی استان کرمان، در تاریخ ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۴ در سن ۸۸ سالگی به دیار باقی شتافت. او که متولد سال ۱۳۱۶ در کرمان بود، از کودکی به هنرهای مختلف از جمله خوشنویسی، شعر و ادبیات علاقه‌مند بود و این علاقه‌مندی‌ها او را به یکی از چهره‌های برجسته و صاحب‌نام در عرصه صحافی سنتی ایران تبدیل کرد.

استاد اسلام‌پناه با شیوه‌ای منحصربه‌فرد در صحافی کتب، به یکی از استادان شناخته‌شده این هنر سنتی در ایران و جهان تبدیل شد. او در سال ۱۳۷۴ موفق به دریافت نشان شایستگی در مرمت کتاب و تندیس یادبود از ششمین جلسه حامیان نسخ خطی ایران شد. این نشان، گواهی بر تلاش‌های بی‌وقفه و خستگی‌ناپذیر او در حفظ و نگهداری از میراث فرهنگی و ادبی کشور بود.

استاد اسلام‌پناه به عنوان یک هنرمند چندوجهی، در زمینه‌های مختلفی از جمله جلدسازی، گره‌زنی در معماری، تصحیح متون کهن و خوانش کتیبه‌ها و سنگ‌نبشته‌ها فعالیت داشت. او نه تنها در این زمینه‌ها مهارت داشت، بلکه آثار متعددی نیز در این حوزه‌ها به چاپ رسانده بود. از جمله آثار او می‌توان به "کتیبه‌ها و سنگ‌نوشته‌های کرمان" و "قصه‌ٔ مهر و ماه" اشاره کرد که نشان‌دهنده عمق دانش و تسلط او بر ادبیات و تاریخ ایران است.

دکان صحافی او با نام "کهنه‌کتاب" در بازار کرمان، به عنوان یک مرکز فرهنگی و هنری شناخته می‌شد. این مکان نه تنها محلی برای ارائه خدمات صحافی بود، بلکه به عنوان یک فضای فرهنگی برای تبادل نظر و گفتگو در مورد هنر و ادبیات نیز عمل می‌کرد. استاد اسلام‌پناه با عشق و علاقه به این کار مشغول بود و آن را فراتر از یک شغل می‌دانست. او با استفاده از روش‌های سنتی و نوآورانه، به خلق آثار هنری منحصر به فردی پرداخت که در نوع خود بی‌نظیر بودند.

خُلق و خوی خوش او، نکته‌سنجی و شوخ‌طبعی‌اش، او را به شخصیتی محبوب در میان دوستان و همکارانش تبدیل کرده بود. او از مجالس و محافل دوری می‌کرد و بیشتر به کار و هنر خود می‌پرداخت. با این حال، او همیشه آماده بود تا تجربیات و دانش خود را با دیگران به اشتراک بگذارد و به نسل جوان‌تر کمک کند تا با هنرهای سنتی آشنا شوند.

استاد اسلام‌پناه به عنوان یک فرهنگ‌پژوه و هنرمند، نه تنها در کرمان بلکه در سطح ملی و بین‌المللی شناخته شده بود. او به عنوان یکی از یاران غار ایرج افشار، در طول سال‌ها با او معاشرت و دوستی داشت و از او به عنوان استاد خود یاد می‌کرد. این ارتباطات نشان‌دهنده عمق روابط انسانی و فرهنگی او با دیگر هنرمندان و پژوهشگران بود.

درگذشت استاد محمدحسین اسلام‌پناه، ضایعه‌ای بزرگ برای جامعه هنری و فرهنگی کشور به شمار می‌رود. او با تلاش‌های خود در حفظ و نگهداری از میراث فرهنگی و ادبی ایران، نامی ماندگار از خود به جا گذاشت. یاد و خاطره او همیشه در دل‌های دوستداران هنر و فرهنگ زنده خواهد ماند و آثارش به عنوان گنجینه‌ای ارزشمند در تاریخ هنر ایران باقی خواهد ماند.

یاد استاد محمدحسین اسلام‌پناه همیشه در دل‌ها و ذهن‌ها باقی خواهد ماند و آثارش به عنوان نشانه‌ای از عشق و تعهد او به هنر و فرهنگ ایران، نسل‌های آینده را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد.