اکبر کارگرجم

با نهایت احترام، اندوه و افتخار، یاد و خاطره زنده‌یاد **اکبر کارگرجم** را گرامی می‌داریم؛ مردی از جنس خاک، غیرت و وفاداری که نامش برای همیشه در تاریخ فوتبال ایران و باشگاه استقلال (تاج) با صلابت، اخلاق‌مداری و افتخار گره خورده است. او نه‌تنها یک مدافع بزرگ، بلکه نمادی از نسلی بود که فوتبال را با جان، تعصب و عشق بازی می‌کرد؛ نسلی که پیراهن، بازوبند و نام باشگاه برایش حرمت داشت.

اکبر کارگرجم در **۱۰ دی ۱۳۲۳** دیده به جهان گشود. او دومین فرزند از خانواده‌ای سه‌فرزندی بود و کودکی و نوجوانی‌اش در دل محله‌ها و زمین‌های خاکی تهران شکل گرفت؛ جایی که فوتبال ایران بسیاری از اسطوره‌های خود را از همان خاک ساده و بی‌ادعا به جهان معرفی کرد. آغاز فوتبال او از **زمین‌های خاکی بهجت‌آباد** بود؛ جایی که استعداد، پشتکار و روحیه جنگندگی‌اش خیلی زود خود را نشان داد. نزدیکی این زمین‌ها به باشگاه استقلال، سرنوشت او را به یکی از بزرگ‌ترین نام‌های فوتبال ایران پیوند زد.

خط زمانی زندگی ورزشی اکبر کارگرجم

* **اوایل دهه ۱۳۴۰**: آغاز فوتبال از زمین‌های خاکی بهجت‌آباد
* **پیوستن به تیم خردسالان استقلال**: همراه با دوستانی چون رضا عادلخانی
* **انتخاب به تیم جوانان استقلال**: شروع جدی مسیر حرفه‌ای
* **مصدومیت شدید مچ پا**: شکستگی مچ پا و دوری ناخواسته از فوتبال به مدت حدود سه سال
* **بازگشت به فوتبال از باشگاه راه‌آهن**: اثبات دوباره توانایی، صبوری و اراده
* **۱۳۴۸**: بازگشت پرافتخار به استقلال (تاج)
* **اوایل دهه ۱۳۵۰**: تثبیت جایگاه به‌عنوان یکی از بهترین مدافعان مرکزی ایران
* **۱۳۵۲**: انتخاب به‌عنوان **مرد سال فوتبال ایران**
* **دهه ۱۳۵۰**: قهرمانی‌ها و افتخارات بزرگ داخلی و آسیایی با استقلال
* **پس از پایان فوتبال**: دوری نجیبانه از حاشیه‌ها و پیگیری دلسوزانه فوتبال و استقلال
* **۴ آبان ۱۴۰۴**: درگذشت پس از مبارزه‌ای طولانی و شجاعانه با بیماری سرطان

کارگرجم پس از بازگشت به استقلال، به‌سرعت به ستون اصلی خط دفاعی این تیم بدل شد. او به‌عنوان **مدافع آخر**، با هوش تاکتیکی بالا، قدرت رهبری و آرامش مثال‌زدنی، خط دفاعی استقلال را هدایت می‌کرد و شایستگی‌اش آن‌چنان بود که **بازوبند کاپیتانی تاج** را بر بازو بست؛ افتخاری که تنها نصیب بازیکنانی با شخصیت بزرگ و اعتماد کامل مجموعه می‌شود. در دورانی که فوتبال بیشتر بر تعصب و مردانگی استوار بود، کارگرجم نمونه کامل یک کاپیتان واقعی به شمار می‌رفت.

افتخارات او بخشی درخشان از تاریخ فوتبال ایران است:
عنوان **مرد سال فوتبال ایران در سال ۱۳۵۲**، قهرمانی در **مسابقات بین‌المللی ایران ۱۹۷۴** به همراه تیم ملی، **قهرمانی سومین دوره جام باشگاه‌های آسیا با استقلال**، کسب **مقام سومی چهارمین دوره این رقابت‌ها** و **قهرمانی دو دوره جام تخت جمشید**. این افتخارات تنها اعداد و جام‌ها نیستند؛ بلکه گواه سال‌ها تلاش، انضباط، تعهد و فداکاری‌اند.

با وجود همه این افتخارات، اکبر کارگرجم پس از پایان دوران بازیگری، راه سکوت و متانت را برگزید. او کمتر در حاشیه‌ها دیده شد و با همان منش آرام و نجیب، استقلال و فوتبال ایران را از دور دنبال می‌کرد. این ویژگی، او را بیش از پیش در دل هواداران و پیشکسوتان عزیز و محترم ساخت.

در نهایت، این اسطوره فروتن فوتبال ایران، پس از **مبارزه‌ای طولانی و شرافتمندانه با بیماری سرطان**، در **۴ آبان ۱۴۰۴** در بیمارستان جم تهران چشم از جهان فروبست. مراسم تشییع پیکر او با حضور گسترده پیشکسوتان، اهالی فوتبال و دوستدارانش برگزار شد؛ وداعی باشکوه با مردی که خود بخشی از شکوه فوتبال ایران بود.

اکبر کارگرجم رفت، اما نامش در حافظه فوتبال ایران جاودانه است؛ در خاطره سکوها، در تاریخ استقلال، و در دل نسلی که فوتبال را با افتخار زندگی کرد. روحش شاد، یادش گرامی و راهش الهام‌بخش باد.