هادی مرزبان

با اندوهی عمیق و احترامی آمیخته به افتخار، یاد و خاطره زنده‌یاد **استاد هادی مرزبان** را گرامی می‌داریم؛ هنرمندی که نامش برای همیشه با شکوه تئاتر ایران، صداقت هنری، و تعهد مثال‌زدنی به فرهنگ این سرزمین پیوند خورده است. او نه‌تنها یک کارگردان و بازیگر برجسته، بلکه معلمی بزرگ، اندیشمندی صبور و انسانی شریف بود که بیش از پنج دهه از عمر پربرکت خود را وقف اعتلای هنر نمایش کرد.

هادی مرزبان، زاده‌ی سبزوار، از همان سال‌های جوانی مسیر خود را با عشق به صحنه و ایمان به قدرت تئاتر آغاز کرد. تحصیل در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و سپس دانشگاه برونل لندن، به او نگاهی عمیق، علمی و در عین حال انسانی به هنر بخشید؛ نگاهی که در تمام آثارش مشهود بود. او باور داشت تئاتر تنها سرگرمی نیست، بلکه آیینه‌ای است برای اندیشیدن، پرسیدن و بیدار شدن. همین باور، آثارش را از سطح اجرا فراتر برد و به آن‌ها جان، معنا و ماندگاری بخشید.

نام استاد مرزبان بیش از هر چیز با اجرای درخشان آثار **اکبر رادی** گره خورده است. او یکی از وفادارترین و عمیق‌ترین مفسران جهان رادی بود؛ کارگردانی که با درک دقیق از زبان، شخصیت‌ها و لایه‌های اجتماعی نمایشنامه‌ها، توانست آن‌ها را به شکلی زنده و تأثیرگذار بر صحنه بیاورد. بسیاری از علاقه‌مندان تئاتر، آثار رادی را از دریچه نگاه هادی مرزبان شناختند و دوست داشتند. سالن‌های تئاتر شهر و تالار وحدت، بارها شاهد صف‌های طولانی تماشاگرانی بودند که برای دیدن اجراهای او گرد هم می‌آمدند؛ نشانه‌ای روشن از اعتماد مخاطب به نام و امضای هنری‌اش.

در کنار کارگردانی، مرزبان بازیگری توانا بود که با حضورش بر صحنه و تصویر، وقار، عمق و باورپذیری به نقش می‌بخشید. اما شاید یکی از ماندگارترین وجوه شخصیت او، **نقش معلمی‌اش** بود. شاگردان و همکارانش همواره از دقت، وسواس حرفه‌ای، مهربانی پدرانه و سخت‌گیری آگاهانه او سخن گفته‌اند. او نسلی از هنرمندان را پرورش داد که امروز هر یک چراغی در تئاتر ایران‌اند و این، میراثی است که فراتر از هر جایزه و عنوان می‌ایستد.

زندگی شخصی استاد مرزبان نیز سرشار از همراهی، عشق و احترام متقابل بود. پیوند هنری و عاطفی او با **فرزانه کابلی**، نمونه‌ای کم‌نظیر از هم‌افزایی در هنر و زندگی است؛ رابطه‌ای که در آن، خلاقیت، اعتماد و تلاش مشترک به آثاری درخشان انجامید. او همواره قدردان همراهی همسرش بود و با فروتنی از نقش او در موفقیت‌هایش یاد می‌کرد.

درگذشت هادی مرزبان، اگرچه ضایعه‌ای بزرگ و اندوه‌بار برای جامعه هنری ایران است، اما پایان راه او نیست. آثارش، شاگردانش، خاطراتش و تأثیری که بر تئاتر این سرزمین گذاشت، همچنان زنده و جاری است. نام او با صداقت، کیفیت و احترام به مخاطب معنا می‌شود و یادش هر بار که پرده‌ای بالا می‌رود و نوری بر صحنه می‌تابد، زنده خواهد شد.

استاد هادی مرزبان رفت، اما **چراغی که افروخت خاموش نخواهد شد**. روحش آرام، یادش گرامی و نامش جاودانه باد.