جلال متینی

جلال متینی (۱۳۰۷ – ۳۰ دی ۱۴۰۳) محقق و متخصص تاریخ و فرهنگ ایران، به‌ویژه در زمینهٔ شاهنامه‌پژوهی بود. او پیش از انقلاب ۱۳۵۷ استاد تاریخ و رئیس دانشگاه فردوسی مشهد بود و پس از انقلاب به آمریکا مهاجرت کرد و در دانشگاه برکلی کالیفرنیا به تدریس تاریخ و فرهنگ ایران پرداخت. متینی در سال ۱۳۰۷ در تهران متولد شد و تحصیلات خود را در رشته‌های ادبیات و حقوق ادامه داد. او در دانشگاه تهران دکتری خود را در زمینهٔ آثار منثور دورهٔ سامانی دریافت کرد و سال‌ها به تدریس زبان و ادبیات فارسی مشغول بود.

متینی آثار متعددی به زبان‌های فارسی و انگلیسی منتشر کرده و مجله‌های تخصصی ایران‌شناسی را نیز تأسیس کرده است. او در دوران فعالیت خود جوایز و نشان‌های مختلفی از جمله «نشان تاج» را دریافت کرد. از جمله آثار او می‌توان به «هدایةالمتعلمین فی‌الطب» و «ایران در گذرگاه زمان» اشاره کرد. متینی در سال‌های پایانی عمر خود به نوشتن خاطرات و بررسی تاریخ معاصر ایران پرداخت.
روحش شاد و یادش گرامی باد